باغ گیلاس

تو مثل مرد بارانی         دلی پر از ویرانیتو مثل بید مجنونی          تمام ات کردم با دیوانگی در یک شب                    شبح تو را دیدم سایه ات را ندیدم               اما خیال تو را کشتم با خود گفتم غشق               بیماری مصری است به ان مبتلا نشو ا باغ گیلاس...

در جنگلی اقامت داشتم..در کافه خاطره بازی میکردم سایه تو جلوی چشمانم تصور میشد  هر شب به شوق اهنگ بلو پیانو    با شنل مشکی می امدم به کافه جنداپیسکو یک شب در کافه             قطعه ای نواختی قطعه غمگین بود              اما دلنشین بود ناگاه صدای تیری شن باغ گیلاس...

  تنها تو که باشی کنار من  دلم قرص است

اصلا تمام قرص ها  جز تو ضرر دارند

ارامش اغوش تو       از چشمم انداخت

امنیتی که بیمه های معتبر دارند

باغ گیلاس...

رقص انگشتانت هنگام برخورد       با کلاویه ها بی نظیر است

وقتی تو در خیالم نباشی               ساز عشقم ناکوک است

خوبیت عیان است                      چرا سوگند دروغ

تو را گم کردم                          در بهت شهر شلوغ

تو با چشمان سیاهت                    مرا وسوسه کردی

مرا خسته کردی                       و خود خسته رفتی

صورت خوشی ندارد میدانم

اما بگذار برای اخرین بار

لبهایت را ببوسم

برو به امید دیدار

باغ گیلاس...

سایه های شب تاریک  تو هجوم یه فریاد

یه سایه که مثل جغد شوم    فاصله انداخته بین ما

سوختم در کنار خاطرات تو   نمیتونم تحمل کنم دوری نگاهتو

اخه تا کجا پیش برم     دنیام رو به جنونه

این زندگی بی پایان     مثل یه خط صافه

دارم از اعماق وجودم      یه ویرونه میسازم

شاید تو برگردی

شاید باز مثل اونروزا     عاشق نگاهت بشم

باغ گیلاس...

  تمام رویای من             از چهره تو تصور شد

با بارش باران                   مجهولات دل من خیس باران شد

سیب سرخ حوا                   الگوریتم مبهم این رویا

تو بودی و سکوت                  راهی نداره جز گریز

گلاویز شدن با تقدیر                  ای مسافر چشم انتظار

برگرد به این خانه

که چلچراغ این خانه بی تو              هنوز خاموش مونده

باغ گیلاس...

ستاره های خاموش همیشه تو اوج قصهیکی میشه اوازه خون.. یکی هم اکتور عاشق یکی توی زمین فوتبال           یه تنه همه رو حریفه یکی تو رینگ بکس                 مشتشو به رقیب میکوبه داره فانی میشه                   دنیای این روزای ما یکی با نبض احساس موندگار شد یکی هم با  مادر و مرد تنها داره دیر میشه..                چرا اینقدر ما بی تفاوتیم چرا صدایی که داره می میره       ما دیگه قدرشو نمی دونیم شده تم باغ گیلاس...

من از سلاله درختانم      تنفس هوای مانده ملولم می کند

پرنده ای که مردد بود            پند داد که پرواز را به خاطر بسپارم

 

فروغ فرخزاد.

باغ گیلاس...

رویاها رو میسازیم ما    به دنبال خوشبختی می گردیم ما زندگی ما پره از شادی وخنده   اما عشق تو شبیه یه ویروس کشنده ابراز وجود میکنه دلم با تو     نگاهم فهمید عاشقی رو با تو کنار تو مثل یه پرنده        پر از شوق پرواز چقدر موندگار میشه      این اواز هوای تو همیشه تو سرمه    خیال تو هیچ وقت از ذهنم نمیره نمیخوام این رویا مثل توهم باشه   نمیخوام کابوس جدایی جاشو بگیره هوایی شده دلم واسه دیدار تو       باغ گیلاس...

در پژواک صدایت    اوایی از فریاد نهفته است خواستم بمانم در اغوش گرمت    گرچه ماه من مثل شب تار است چقدر شیرین بود این لحظه دیدار   بوسه بی پروا.. دوست داشتن بی صدا در این شب سرد به ستاره تقدیر خیره میشوم گاهی محو امواج دریا میشوم          و از موج ها تو را درخواست میکنم مثل یه رویای وارونه است این دنیا به سرعت گذشت لحظه لحظه زندگی ما نگذار بمانم در بهت و حیرت و بی صدایی کاش باز هم از کوچه خاطره ها باغ گیلاس...

دیوونه دیگه بی تو       نفسی واسم نمی مونه دیوونه از وقتی تو نیستی    چشمام رو به جنونه نمی مونه خاطرات تو          پاک شده از ذهن خسته من از این قصه تلخ فقط              یه نامه سفید و پیانو  مونده واسه من زندگی بی تو هرگز               عاشقی بی تو هرگز از چی دارم فرار میکنم                اینجا ته خطه ببین                     به کجا رسیدم زندگی شده تکرار لحظه ها یه فلاش بک.. مرور خاطره ها تموم باغ گیلاس...

شهر من دفتر خاطراتمه... رد نمیشم از یه جاهایی هنوز/ تو این شهر یه خیابونه که توش یه نفر قدم میزد... یه روز 

یه نفر تو زندگیم بود.. یه روز!

باغ گیلاس...

صورتم خیس از اشکه      بارون تو نگاهت میباره چکه چکه چرا این ذهن اشفته من          اینقدر به تو مشکوکه چرا اسمون دلت ابری           این نگاه پر از غم من          یه راز تو خودش داره دنیایی که توش عاشق شدم       من بیهوده به تو دل نبستم تلخی سیگار تلخی قهوه..       منو یاد تو میندازه غروب خورشید هوای سرد پاییز    منو یاد تو میندازه اینجا دیگه راهی نیست        جز گریز از کابوس تو که نباشی من         باغ گیلاس...

بعد از جدایی تو     الکل همدم من شد

در فراق و دوری     خاطرات تو سنگ صبورم شد

اتش میزند به چشمانم     این شبهای وحشت انگیز

تو در اغوشم نیستی       و من راهی ندارم

جز گریز از کابوسی که     همیشه در نگاه بی قرار تو پنهان است

باغ گیلاس...

                        لبخند بیهوده بعد از تو الکل میخورم         قبل از تو مست و دیوانه بودم اهنگ جنون و فریاد بی صدایی    تو در این بهت و تردید گم شدی این شهر غریب    این ادم های عجیب دوست داشتن که فقط خیاله    شاید رسیدن به تو محاله ادمفروش لعنتی قمارمون مرگ تو بود     روی تو شرط بندی کردم حکم تو / اما مرگ بود خودم میزنم به سیم اخر     این حس چشای بی قرار یه جور دیوونگی         یه جور تباهی چ باغ گیلاس...